Η Θήβα στη Σύγχρονη Εποχή

1917: Εθνικός Διχασμός- Αποκλεισμός και λιμός στην Παλαιά Ελλάδα. Διαβάστε εδώ.

       Ο λιμός στη Λιβαδειά και τη Θήβα (πηγή:http://viotia.blogspot.gr/2013/11/1917.html)

Τον Μάρτιο του 1917 100 άτομα πεθαίνουν λόγω φυματίωσης στην Αθήνα έναντι 72 τον αντίστοιχο μήνα του 1916. Με μεγάλη ανησυχία ο Δήμος Αθηναίων σε στατιστική που καταρτίζει διαπιστώνει την προϊούσα αύξηση θανάτων μαθητών από φυματίωση λόγω ανεπαρκούς διατροφής. Περαιτέρω υπάρχει τεράστια αύξηση των ασθενούντων μαθητών –ο δήμος Αθηναίων κάνει λόγο για το 33%- καθώς η εξάντληση λόγω του υποσιτισμού καθιστά ευάλωτους τους παιδικούς οργανισμούς.

Η έλλειψη τροφίμων είναι τον Μάιο του 1917 ιδιαίτερη επώδυνη στην περιοχή της Λιβαδειάς. Η Επιτροπή Προμηθειών που έχει συσταθεί στην πόλη ζητεί βοήθεια από την ομόλογή της των Θηβών. Ο εισαγγελέας Λεβαδείας Ν. Παπαδάκης αποστέλλει τηλεγράφημα στον Τ. Γκαβέα που αναφέρει χαρακτηριστικά:

Κύριον Τιμ. Γκαβέαν

Θήβας

Τρόφιμα ενταύθα εξηντλήθησαν διά της εχούσης ανάγκην εργατικής τάξεως. Επικαλούμαι εθνικήν αλληλεγγύην αυτόθι Επιτροπής και παρακαλώ όπως ευαρεστηθή και χορηγήση μιαν εύλογο ποσότητα εκ των αυτόθι περισσευμάτων διά την επαρχία Λεβαδείας. Προς αποφυγήν διενέξεων παρακαλώ απαντήσατε.

Ο Εισαγγελεύς

Ν. Παπαδάκης

Η Επιτροπή στη Θήβα συσκέπτεται και αποφασίζει την αποστολή 1.500 οκάδων αλεύρων στην τρέχουσα τιμή, την ίδια που προμηθεύονται την πρώτη ύλη τα αρτοποιεία.

Η απάντηση του Γκαβέα στον Παπαδάκη επιβεβαιώνει την απόφαση:

Κύριον Εισαγγελέα Λεβαδείας

Λαϊκή Επιτροπή Θηβών συνειδυεία εθνικήν ανάγκην χορηγεί εκ του άρτου της διά την αδελφήν Λεβάδειαν ποσόν 1500 οκάδων αλεύρου. Φροντίσατε παραλαβήν ενταύθα.

Πρόεδρος Επιτροπής

Τιμ. Γκαβέας

Τα θηβαϊκά άλευρα παραλαμβάνονται στη Λιβαδειά και διανέμονται στους δικαιούχους. Ο εισαγγελέας Παπαδάκης αποστέλλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα:

Κύριον Τιμ. Γκαβέαν

Ευχαριστώ θερμώς υμάς και λοιπά έντιμα μέλη αυτόθι Επιτροπής διά παραχώρησιν αλεύρων χάριν αναγκών των εδώ πεινουσών εργατικών τάξεων μαρτυρούσα πατριωτικά αισθήματα Θηβαίων εις τας διανυομένας κρισίμους εθνικάς περιστάσεις. Εισαγγελεύς

Ν. Παπαδάκης

1917: Η  εκθρόνιση του Κωνσταντίνου 

Διαβάστε εδώ.

Επιμέλεια: Καφφέ Βαρβάρα, Γ1


 

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στη Θήβα - Ο Συνοικισμός της Θήβας

     Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή περίπου χίλιες οικογένειες προσφύγων έφτασαν  στη Θήβα. Αυτές αρχικά φιλοξενήθηκαν σε αποθήκες και εκκλησίες, ενώ αργότερα το κράτος τους παραχώρησε 26 στρέμματα. Μέχρι το 1930 χτίστηκαν 300 κατοικίες στον Παλαιό Συνοικισμό και  το 1932 άλλες τόσες περίπου στον Νέο συνοικισμό.

     Οι  πρόσφυγες κατάγονταν από διάφορα χωριά της περιοχής της Σμύρνης και ασχολήθηκαν με τη γεωργία και ιδιαίτερα με την καπνοκαλλιέργεια την οποία έκαναν γνωστή την περιοχή. Στους πρόσφυγες της Θήβας διανεμήθηκε μοναστηριακή γη που ανήκε στη Μονή Σαγματά. Οι πρόσφυγες δραστηριοποιήθηκαν ακόμα στο εμπόριο και στη βιοτεχνία και συνέβαλαν  στην αστικοποίηση της  Θήβας.

                      Ο Καπνοκαλλιεργητικός Συνεταιρισμός Μικρασιατών Θήβας, 1938  (πηγή: http://mikrasiatesthivas.wordpress.com/)
Αξιοσημείωτο είναι ότι το Κοντίτο ονομαζόταν Τενεκέ μαχαλάς, επειδή εκεί υπήρχαν πρόχειρα  προσφυγικά καταλύματα  από τσίγκο. Επίσης, το σημερινό χωριό Πλατανάκι είναι οικισμός που δημιουργήθηκε το 1926-27 για τη στέγαση των προσφύγων και την εγκατάσταση των εδραιωμένων Σαρακατσάνων κτηνοτρόφων. Μέχρι τότε ανήκε στη Μονή Σαγματά.

    Παρόλο που είχαν αγροτική καταγωγή οι πρόσφυγες ήταν πολύ μορφωμένοι και πολιτισμένοι. Ήταν ευσεβείς χριστιανοί, σέβονταν τους οικογενειακούς και συγγενικούς δεσμούς, αγαπούσαν το καλό φαγητό, το χορό και το τραγούδι. Οι Μικρασιάτες είχαν τα δικά τους ήθη και έθιμα, τις δικές τους παραδόσεις, τεχνογνωσία και διατροφικές συνήθειες που αποτέλεσαν αντικείμενο ανταλλαγών και επιρροών μεταξύ των κατοίκων της περιοχής.

 

Το καφενείο του Δημόπουλου στο Συνοικισμό (πηγή: http://local.e-history.gr/pages/viewpage.action?pageId=8487672)

       Οι ντόπιοι, όπως και σε άλλες περιοχές, αντιμετώπισαν αρνητικά και με προκατάληψη τους πρόσφυγες. Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου οι Μικρασιάτες ενσωματώθηκαν στη νέα πατρίδα κυρίως μετά τον πόλεμο.
         Οι κατοικίες του παλιού προσφυγικού συνοικισμού διέθεταν ελάχιστο οικόπεδο, γι' αυτό εγκαταλείφθηκαν από τους νεότερους. Τα τελευταία χρόνια απέκτησε νεόυς ενοίκους, τους  μετανάστες που εργάζονται στηνπεριοχή της Θήβας. 

Αξιώτης Κων-νος, Γ1
Διαμάντη Ελπίδα, Γ1
Ζανταλής Σταμάτης, Γ1

Σκούφης Βαγγέλης,  Γ2
Τσώτση Κονδυλία, Γ2                                                                                                                                                                                                                                         Πηγές

                                                                                                                  http://boeotia.ehw.gr, http://sinikismos.wikispaces.com

http://mikrasiatesthivas.wordpress.com/

   http://local.e-history.gr

Η Θήβα στα νεότερα χρόνια

Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Η Θήβα στο Μεσοπόλεμο εδώ.

Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Το θέατρο στη Θήβα εδώ.

Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Θήβα 40 αιώνες στοιχίζονται στην ιστορία εδώ.
Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Η Τοπική Αυτοδιοίκηση της Θήβας, Οι άρχοντές της 1828-1907 εδώ.
Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Μοσχοπόδι. Το τετράδιο των αναμνήσεων εδώ.
 Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Ο Βλάχικος Γάμος στη Θήβα εδώ.
Διαβάστε το βιβλίο του Γιάννη Λ. Λάμπρου, Ιστορικό Λεύκωμα της Επαρχίας Θήβας εδώ.




Η Θήβα στον  ελληνοϊταλικό  πόλεμο του 1940

Πολλοί Θηβαίοι πήραν μέρος στον Πόλεμο του 1940 πολέμησαν γενναία και έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας.
Παρακάτω παραθέτουμε ηλεκτρονικές διευθύνσεις στις οποίες μπορείτε να αναζητήσετε περισσότερες πληροφορίες:
Οι Θηβαίοι αξιωματικοί και οπλίτες πεσόντες στο Έπος του  '40
Οι πεσόντες στο Έπος του ΄40. Μέρος Α΄
Οι πεσόντες στο Έπος του ΄40. Μέρος Β΄
Οι πεσόντες στο Έπος του ΄40. Μέρος Γ΄ 



Διαβάστε

• Γερμανική κατοχή, αντίσταση και εμφύλιος πόλεμος στη Βοιωτία (1941-1949)
• Α´: Αναμνήσεις από την παρανομία και τη μισοπαρανομία του 1945-46, πριν τον ολοκληρωτικό Εμφύλιο πόλεμο